Verzorgde en mooie website.
Inhoudelijk ook goed opgebouwd en gestructureerd

Ik ben bestuurslid van DF Merchtem, en we gaan ons inspireren op uw website om er ook een aan te maken. Inspireren, niet copiëren

Gisteren een bezoek gebracht aan "kunstuur in Mechelen" meer dan de moeite waard. In februari een nieuw programma met weerom Vlaamse meesters , van commentaar voorzien door acteurs en BV , duurt inderdaad 1uur en geheel corona veilig .

Het was gisteren een geslaagde Toast Literaire ondanks deze moeilijke tijden.
Dank aan iedereen die mee heeft geholpen om er een groot succes van te maken
'T Kruimelhofke heeft ons een mooi en lekker ontbijt geserveerd.
Het was een hele aangename samenwerking die vlot verlopen is.
We hebben vele mooie reacties gekregen van onze leden.
Hopelijk kunnen we Toast Literaire volgend jaar terug doen maar dan wel te samen en in betere tijden.

Gedicht dat me heeft geraakt (Vertaling onderaan)
Johann Wolfgang von Goethe - Erlkönig

Wer reitet so spät durch Nacht und Wind?
Es ist der Vater mit seinem Kind
Er hat den Knaben wohl in dem Arm,
Er faßt ihn sicher, er hält ihn warm.

Mein Sohn, was birgst du so bang dein Gesicht?
Siehst Vater, du den Erlkönig nicht!
Den Erlenkönig mit Kron' und Schweif?
Mein Sohn, es ist ein Nebelstreif.-

'Du liebes Kind, komm geh mit mir!
Gar schöne Spiele, spiel' ich mit dir;
Manch' bunte Blumen sind an dem Strand;
Meine Mutter hat manch' gülden Gewand.'

Mein Vater, mein Vater, und hörest du nicht,
Was Erlenkönig mir leise verspricht?
Sei ruhig, bleibe ruhig, mein Kind!
In dürren Blättern säuselt der Wind.

'Willst feiner Knabe, du mit mir gehn?
Meine Töchter sollen dich warten schön;
Meine Töchter führen den nächtlichen Reihn
Und wiegen und tanzen und singen dich ein.'

Mein Vater, mein Vater, und siehst du nicht dort
Erlkönigs Töchter am düsteren Ort?
Mein Sohn, mein Sohn, ich seh' es genau
Es scheinen die alten Weiden so grau.-

'Ich lieb dich, mich reizt deine schöne Gestalt;
Und bist du nicht willig, so brauch' ich Gewalt!'
Mein Vater, mein Vater, jetzt faßt er mich an!
Erlkönig hat mir ein Leids getan!

Dem Vater grauset's, er reitet geschwind,
Er hält in den Armen das ächzende Kind,
Erreicht den Hof mit Mühe und Not
In seinen Armen das Kind war tot.

Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832)

De elfenkoning

Wie rijdt er zo laat door nacht en wind?
Het is een vader met zijn kind.
Hij houdt de jongen vast in zijn arm,
Omklemt hem stevig en houdt hem warm.

Waarvoor toch ben je zo bang, mijn zoon?
Voor de elfenkoning, met mantel en kroon
Zie jij dan, vader, de elfenkoning niet?
Mijn zoon, dat is een nevelsliert.

‘Mijn liefste kind, kom mee met mij!
Zo’n leuke spelletjes spelen wij:
Vol bonte bloemen staat ons strand
Mijn moeder kleedt ons met goud en kant.’

Ach vader, ach vader, heb je niet gehoord
Waarmee de koning mij zachtjes bekoort?
Wees rustig, blijf rustig mijn kind!
In dorre bladeren ritselt de wind.

‘Ga mee met mij en leer mij kennen;
Mijn dochters zullen jou verwennen,
Ze dansen elke nacht, mijn lieve knaap,
En wiegen en zingen je daarna in slaap.’-

Ach vader, ach vader, kijk ginds naast de baan:
Zie je de koning zijn dochters niet staan?
Mijn zoon, ik zie ze helder en klaar;
Het lijken die oude grijze wilgen daar.

‘Ik hou van jou, je bent al wat nu voor mij telt;
En ben je niet willig, dan gebruik ik geweld.’-
Ach vader, ach vader, nu raakt hij me aan!
Elfenkoning heeft mij pijn gedaan!

De vader huivert, hij rijdt gezwind
Hij houdt in zijn armen het kermende kind,
Bereikt de hoeve ternauwernood;
Het kind in zijn armen was dood.

(vertaling Erik Derycke)

Schitterend verslag van Ria, zo reizen we een beetje mee, dank je wel.

Ik heb het Mayer van den Bergmuseum virtueel bezocht, via de adventskalender, samen met 2 van mijn kleinkinderen van 7 jaar. Ze vonden het superleuk en heel leerrijk en ik ook!
Groeten, Maria

de adventskalenders zijn schitterend,
jammer, te laat ontdekt, nu moet ik de advent in 1 week beleven....

Het gedicht dat me erg heeft geraakt:

Moeder

Zo lang zij rustig leeft kunnen wij haar vergeten,
ze kost ons zorg noch geld,
ze doet ons nimmer zeer;
tweemaal in ’t jaar misschien,
gaan wij nog bij haar eten
en lachen als ze zegt: Het is de laatste keer.

Maar één kort spoedbericht maakt ons opnieuw tot zonen,
wat ons gewichtig werd valt plots en dwaas uiteen,
wij dachten in onze eeuw
en in ons werk te wonen
tot wij beschaamd en leeg haar kleine huis betreên.

Ze heeft op ons gewacht.
Tenzij ze is gestorven.
Daar ligt wie onze moeder was,
het arm gezicht waarin veel eenzaamheid
berusting heeft gekorven beschenen
voor het laatst in reeds vervreemdend licht.

Dat wij voorgoed alleen zijn thans,
dat alle bronnen vervloeien in de tijd,
bedroeft ons hart zo niet.
Maar dat onze overmoed zich nimmer heeft bezonnen
over haar eenzaamheid, dit wordt ons taaist verdriet.

Gedicht : Karel Jonckheere

Opnieuw een prachtig artikel over Amerika.
Doe zo verder Carol.