gepost 11/04/2021

‘Wij van elkaar – we weten het –

als uiteinden, maar ook als

bomen van elkaar, waartussen

niets, wat onkruid, niets.

We weten het van horen luisteren:

hoe alles luistert, de regen naar

het gras, als van elkaar

een vermoeden, dat het was.

Hoe de bomen, buiten adem, wij,

onbuigzaam, en het onkruid, en

alles uiteindelijk luistert.

Al is er nooit iets

dat zegt.’

gepost 06/11/2020

Onder de appelboom

Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom

ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de appelboom

toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed
in het gras en verweg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom

en later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was

gelukkig kwam er iemand naast mij
zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij
voor onze leeftijd.

Futurisme 

Er komt poëzie bij kijken, rechtlijnig

en onbuigzaam als een schema. 

Maar ook is er klein verdriet, onzichtbaar haast. 

Groter dan het woord zelf is het niet.

Aldoor kantelen we. Niets zal nog zijn 

zoals het nooit is geweest. 

Het begint nu. En nu. En nu. 

Ieder mens is een herinnering

en elke herinnering 

is een landschap in een landschap. 

gepost 27/10/2020 - ingestuurd door Lutgarde Van Raemdonck

Hij sterft langzaam

Hij sterft langzaam,

degene die niet reist,

degene die niet leest,

degene die niet naar muziek luistert,

degene die niet door zijn ogen weet te vinden.

Hij sterft langzaam,

degene die zijn gevoel van

eigenwaarde vernietigt,

en die nooit hulp of steun vraagt.

Hij sterft langzaam,

degene die de slaaf der gewoonte wordt

en elke dag dezelfde paden bewandelt,

en die nooit van mijlpaal verandert,

degene die nooit een risico neemt

om de kleur van zijn kleren te veranderen,

of nooit met een vreemde praat.

Hij sterft langzaam,

degene die passie vermijdt

met de gepaard gaand wervelwind van emoties

van degene die het licht terug in de ogen brengt

en gewonde harten geneest.

Hij sterft langzaam,

degene die niet van koers durft veranderen

als hij ongelukkig is

op het werk of in de liefde,

degene die geen risico’s durft te nemen

om zijn dromen te realiseren,

die niet een keer in zijn leven

vlucht van de zovele gedegen adviezen.

Leef nu…

En neem vandaag nog het risico.

Handel nu…

Laat jezelf niet langzaam doodgaan

En ontneem jezelf vooral niets om gelukkig te zijn

gepost 23/10/20 - aangereikt door Lutgarde Van Raemdonck

wij. hier. nu. ja

en ach, misschien zullen er ooit bergen rijzen

valleien splijten tussen ons in, zullen wij

met rookpluimen moeten seinen: weet je nog

daar. toen. wij. toch

maar zolang we niet vergeten dat er een moment

was in ons leven waarop we dachten

dit en voor eeuwig, dit heden is een eden

vinden wij ons wel weer in elkaar

en zal ik denken aan wat je ooit onbewaakt

tegen mij zei, je had het in oude psalmen gelezen

aan u gebonden ben ik vrij

Ci sono cosa che volano 

Er zijn dingen die vliegen 

urelli, carabioni, ore, amni

 vogels, horzels, uren, jaren 

pero no mi importe

maar belangrijker voor mij 

poi ci sono le cose che restano 

 zijn de dingen die blijven 

il dolore, il profile di monti

 de weemoed, de contouren van de bergen 

e l'eterno 

   en de eeuwigheid 

naar Emily Dickinson

Ik weet niet goed hoe ik liefdesbrieven moet schrijven

maar sinds ik je ken, is alles veranderd en vol schoonheid. 

Je bent mijn hemel, die regent op mij, 

en ik, als de aarde, ontvang jou. 

Vertel anderen over ons. Deel deze webpagina met uw netwerk.