Koestert u een gedicht? Een poëtische tekst?
Deel het met ons. Mail het naar info@davidsfondsbeverenzuid.be
gepost 06/11/2020
Onder de appelboom
Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom
ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de appelboom
toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed
in het gras en verweg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom
en later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was
gelukkig kwam er iemand naast mij
zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij
voor onze leeftijd.
Futurisme
Er komt poëzie bij kijken, rechtlijnig
en onbuigzaam als een schema.
Maar ook is er klein verdriet, onzichtbaar haast.
Groter dan het woord zelf is het niet.
Aldoor kantelen we. Niets zal nog zijn
zoals het nooit is geweest.
Het begint nu. En nu. En nu.
Ieder mens is een herinnering
en elke herinnering
is een landschap in een landschap.
gepost 27/10/2020 - ingestuurd door Lutgarde Van Raemdonck
Hij sterft langzaam
Hij sterft langzaam,
degene die niet reist,
degene die niet leest,
degene die niet naar muziek luistert,
degene die niet door zijn ogen weet te vinden.
Hij sterft langzaam,
degene die zijn gevoel van
eigenwaarde vernietigt,
en die nooit hulp of steun vraagt.
Hij sterft langzaam,
degene die de slaaf der gewoonte wordt
en elke dag dezelfde paden bewandelt,
en die nooit van mijlpaal verandert,
degene die nooit een risico neemt
om de kleur van zijn kleren te veranderen,
of nooit met een vreemde praat.
Hij sterft langzaam,
degene die passie vermijdt
met de gepaard gaand wervelwind van emoties
van degene die het licht terug in de ogen brengt
en gewonde harten geneest.
Hij sterft langzaam,
degene die niet van koers durft veranderen
als hij ongelukkig is
op het werk of in de liefde,
degene die geen risico’s durft te nemen
om zijn dromen te realiseren,
die niet een keer in zijn leven
vlucht van de zovele gedegen adviezen.
Leef nu…
En neem vandaag nog het risico.
Handel nu…
Laat jezelf niet langzaam doodgaan
En ontneem jezelf vooral niets om gelukkig te zijn
gepost 23/10/20 - aangereikt door Lutgarde Van Raemdonck
/f.eu1.jwwb.nl%2Fpublic%2Fx%2Fo%2Fh%2Ftemp-bzoxhouyqlrsbekusvsi%2F826c1n%2Fpasted-imageFriOct232020145542GMT0200CentralEuropeanSummerTime.png)
wij. hier. nu. ja
en ach, misschien zullen er ooit bergen rijzen
valleien splijten tussen ons in, zullen wij
met rookpluimen moeten seinen: weet je nog
daar. toen. wij. toch
maar zolang we niet vergeten dat er een moment
was in ons leven waarop we dachten
dit en voor eeuwig, dit heden is een eden
vinden wij ons wel weer in elkaar
en zal ik denken aan wat je ooit onbewaakt
tegen mij zei, je had het in oude psalmen gelezen
aan u gebonden ben ik vrij
Ci sono cosa che volano
Er zijn dingen die vliegen
urelli, carabioni, ore, amni
vogels, horzels, uren, jaren
pero no mi importe
maar belangrijker voor mij
poi ci sono le cose che restano
zijn de dingen die blijven
il dolore, il profile di monti
de weemoed, de contouren van de bergen
e l'eterno
en de eeuwigheid
naar Emily Dickinson
Ik weet niet goed hoe ik liefdesbrieven moet schrijven
maar sinds ik je ken, is alles veranderd en vol schoonheid.
Je bent mijn hemel, die regent op mij,
en ik, als de aarde, ontvang jou.

Vertel anderen over ons. Deel deze webpagina met uw netwerk.