HOME > IN DE KIJKER > De passie voor verre reizen van Ria De Kerf 

januari 2021

De passie voor verre reizen van Ria De Kerf

Verre reizen,

ik heb me vroeger vaak afgevraagd waar die reismicrobe vandaan kwam.

Met mijn ouders ging ik als kind en jongere driejaarlijks op bedevaart naar Lourdes, FRANKRIJK.  Ik ben er zeker zes keer geweest, de eerste keer met het vliegtuig, daarna telkens met de trein. De eerste keren als reiziger, nadien steeds als jeugdverantwoordelijke. Een programma in elkaar steken, plannen maken, dat vond ik altijd leuk.  We begonnen gewoonlijk al na een jaar met de voorbereidingen en ‘groeiden’ zo naar de volgende bedevaart.

Op het programma van een Lourdesbedevaart stond gewoonlijk een daguitstap naar Gavarnie en Pont ‘d Espagne. Het ‘op weg zijn’ met de trein, de ervaringen van het religieuze aspect en de uitstappen in de natuur maakten indruk op me. Toen al wist ik dat ik graag op reis ging…

 

Als 14-jarige mocht ik mee naar ZWITSERLAND met Jeugd & Gezondheid. De wandelingen in de bergen vond ik geweldig en de tweedaagse super. Op mijn 17e volgde ik dan ook de monitorcursus en nog datzelfde jaar ging ik mee met de 17-jarigen én was ik moni voor de 14-jarigen in Zwitserland. De jaren erna maakte ik drie kampen per zomervakantie mee met de 14-jarigen. Mijn vader noemde me lachend ‘madame trois Suisse’. Ik liet de jongeren graag het land ontdekken, in groep samenwerken, ’stilstaan’  en op tocht gaan in de natuur.

 

Het werd steeds meer vanzelfsprekend dat ik in mijn vakantie op reis zou gaan om de wereld te ontdekken. Toen ik was afgestudeerd, was de tijd rijp.

 

De eerste reizen gebeurden binnen Europa, met een groepje vrienden met de formule fly and drive, waarbij we gewoonlijk een huisje huurden. Dat was vooral een gelegenheid om langer samen te zijn, plezier te maken, gezellig te kokkerellen en iets te zien van de omgeving. Zo gingen we naar de PROVENCE, SPANJE en GRIEKENLAND.  We stippelden vooraf in overleg een route uit en deden dan heel wat kilometers ter plekke.

 

Na een paar jaar werd het reisgezelschap kleiner en gingen we met de auto en de tent naar HONGARIJE, TSJECHIË en SLOVENIË. Een andere keer ging het richting FINLAND waar we een huisje huurden. We maakten met de auto ook de overtocht naar ENGELAND voor een bezoek aan Londen.

© Guatemala, Wikipedia

© landenkompas.nl

© https://mares-argentinie.jouwweb.nl/

Dan kreeg ik de gelegenheid om met een NGO projecten te bezoeken in GUATEMALA en EL SALVADOR.  Er was in België een inzamelactie gebeurd voor een project met Kid Safari (Jean Bosco Safari) die ter plaatse een optreden kwam geven.  Deze reis gaf een kijk op de plaatselijke werking van een NGO en was een boeiende kennismaking met CENTRAAL-AMERIKA. Ook de sfeer met het optreden en de kennismaking met Kid Safari was geweldig.

 

Ons oorspronkelijke reisgroepje dunde uit, we waren nog met drie. Een van de twee anderen had familie in de buurt van Buenos Aires en wou op familiebezoek. Het was de start voor de eerste verre reis met rugzak en tent naar ARGENTINIË. We verbleven een week bij de familie en de overige drie weken trokken we van het noorden naar het zuiden. Heel de reis was uitgestippeld, de vlucht heen- en weer was vanuit België geboekt. De binnenlandse vluchten en een trip naar het noorden (met o.a. een bezoek aan Misiones en de watervallen van Iguaçu) boekten we in Buenos Aires.  Al het andere vervoer en de boottripjes in het Beaglekanaal en de gletsjers vanuit El Calafate regelden we ter plaatse.  We trokken een week met de tent rond in het Nationaal Park Terra del Fuego. Er was (toen) enkel een confiteria en er waren een paar kampeerplaatsen met een BBQ-voorziening.  Dat was het, in dat uitgestrekte nationaal park. Het was puur avontuur: alleen met de dieren als gezelschap, onszelf wassen in de rivier, elke dag water zuiveren met Micropur om het drinkbaar te maken, elke avond water koken om zakjes gedroogde voeding op te lossen. Het was een ongelooflijke ervaring.  De rust en al die natuurpracht maakten de reis onvergetelijk, alle drie kregen we de smaak te pakken naar avontuur en ontdekken.

 

Buenos Aires

Misiones

Watervallen Iguaçu

Beaglekanaal

Beaglekanaal

Perito Moreno gletsjer El Califate

Terra del Fuego Park

Het jaar daarop trokken we naar NOORD-INDIA en Rajasthan.  We sloten voor het eerst aan bij een groepsreis omdat we qua hygiëne en veiligheid bedenkingen hadden bij het reizen met de rugzak.

Die reis heeft me helemaal de reismicrobe gegeven.  Het was een ongelooflijke ervaring en heel overweldigend voor mij, met al die geuren, kleuren, de religiebeleving. Ook de vermenging van de Islamitische en hindoe-architectuur tot de Mogol-architectuur en de geschiedenis van het Mogolrijk vond ik heel boeiend en verrijkend. In mijn jeugd had ik een spreekbeurt gegeven over Gandhi, nu wou ik toch meer weten over het kastenstelsel. Ik had ogen tekort, er ging een hele nieuwe en boeiende wereld voor me open.

Na die reis begon ik boeken te verslinden over India, zijn religies, geschiedenis en architectuur. Ik volgde cursussen, ging naar tentoonstellingen en telkens wou ik mijn valies al pakken. Wat ik overigens altijd wil doen als ik lees over andere landen.

Nadien trokken we nog een paar jaar als backpacker rond in o.a. VIETNAM, MYANMAR en CAMBODJA. Ook die reizen hebben een enorme indruk achtergelaten. Ze waren heel avontuurlijk (het was b.v. heerlijk om met de fiets de verschillende tempels in Bagan te bezoeken) en verruimend.  Ik verloor heel mijn hart aan Azië.

De tempels van Bagan

Uiteindelijk bleef ik alleen over als reiziger. Ik begon op zoek te gaan naar reisorganisaties die zo goed mogelijk aansloten bij mijn interesses, nl. zoveel mogelijk ontdekken over de geschiedenis en de plaatselijke cultuur, de sfeer opsnuiven bij de plaatselijke bevolking, genieten van de smaken en geuren  en alles wat het land te bieden heeft. 

Boeken, cursussen, tentoonstellingen en documentaires hebben me intussen wel al achtergrond gegeven maar uiteindelijk wil ik het het liefst zelf beleven en mijn eigen mening vormen op basis van wat ik hoor, zie en voel.

Al die verschillende religies en filosofieën heb ik altijd enorm boeiend gevonden, een verrijking voor mijn leven. Zij veranderden mijn manier van denken en hebben vorm gegeven aan mijn levensbeschouwing.

Verre reizen laten je het vertrouwde, het bekende loslaten, ze zetten een deur open naar een andere wereld. Je ontdekt dat een woestijn meer is dan een ‘uitgestrekte kale vlakte met zandduinen en een hoge temperatuur’. Ik sta telkens weer in bewondering voor de verschillende nuances: Wadi Rum in JORDANIË, de Gobi in MONGOLIË/CHINA, de Taklamakan (CHINA), de Kalahari (NAMIBIË), Kyzylkum (OEZBEKISTAN),… allemaal woestijn maar nooit hetzelfde. Ik sta telkens weer versteld van de verscheidenheid in fauna en flora. 

Wadi rum

Gobi woestijn

Taklamakan woestijn

Kalahari woestijn

Kyzylkum woestijn

En daar sta ik dan, die kleine mens, die al dat moois in die oneindigheid mag aanschouwen.

SENEGAL was mijn eerste kennismaking met Afrika. Een aantal bezoeken daar zullen altijd blijven hangen, zoals b.v. het mooie eiland Gorée, dat mij een beklijvend gevoel gaf door de voormalige slavenhandel.

Of neem nu PORTUGAL. Als kind was ik al gefascineerd door de periode van de Middeleeuwen en de tempelridders, dus Tomar, waar de Orde van de Tempeliers ooit was gevestigd, was daar voor mij een van de hoogtepunten. Maar ook de kennismaking met de ‘Manuelstijl’, de azulejos, de kloosters van Batalha en Alcobaca, het kasteel van Sintra of dat van Porto, maakten het tot een boeiende en interessante reis.

Mijn bezoek aan TURKIJE (Kusadasi en omgeving) was een korte trip met een aangename afwisseling tussen natuur en cultuur. Het werd meteen ook een eerste kennismaking met een karavanserai, een soort veilige overnachtingsplek voor karavanen, reizende handelaren, hun dieren en handelswaren, zoals die in Centraal-Azië, Anatolië, het Midden-Oosten, Noord-Afrika en op de Balkan voorkomen, bijvoorbeeld langs de zijderoute.

Daardoor geraakte ik geboeid door de Zijderoute, ik wist dat ik die ooit zou doen. 

Tussendoor bleef ik nog een aantal keer met Intersoc naar ZWITSERLAND reizen en verkende ik in SPANJE de Costa Brava met Gerona en Barcelona, het werd mijn eerste kennismaking met Gaudi.

 

Daarna wou ik terug verder weg, ZUID-KOREA en Beijing, CHINA lonkte. Mijn eerste en korte kennismaking met China was overweldigend en van Zuid-Korea blijven vooral Jeju eiland, de tempeltjes en mystieke plaatsen en de kunst me nog altijd bij.

Jeju eiland

                  Sanbanggulsa Buddha Tempel

In ZUID-INDIA zag ik hoe de Dravidische kunst totaal anders is dan de kunst van het noorden. De deelstaten Kerala en Tamil Nadu gaven een heel andere reiservaring dan die ik had in het noorden. We reisden twee dagen met een boathouse en leefden even midden ‘het leven aan het water’: mensen die zich wassen in de rivier, er ook hun kleren in wassen, de vaat doen, de vissers die hun koopwaar komen aanbieden.

De gopuram (typisch voor Zuid-India) van de Chamundeswari tempel

Het leven op het water in Kerala

Ik reisde door ETHIOPIË. De mystieke sfeer in de rotskerken van Lalibela en de processies zullen me altijd bijblijven.

Watervallen van de Blauwe Nijl bij Bahar Dar

 

De rotskerken van Lalibela

NAMIBIË met het kleurenspel in de zandduinen van Sossusvlei, het Nationaal Park Etosha en nog zoveel meer, blijft onvergetelijk.

Sossusvlei

Het kleurenspel van de duinen in de Namibwoestijn

Alleen durfde ik ‘m niet te aaien…

De Zijderoute die loopt door OEZBEKISTAN (vooral Samarkand en Khiva), KIRGISTAN en CHINA, werd een boeiende reis in de voetsporen van de handelaars van ooit en nu en met het ervaren van al die uitwisseling, de vermenging van religies, cultuur en het harmonieus samengaan van dat alles.

Van CYPRUS onthoud ik de mooie kerkjes, iconen en mozaïeken.

 

Ik ging naar ARMENIË en GEORGIË. Armenië heeft prachtige kerken, die vaak nog een mystieke sfeer uitstralen en zich op adembenemende plaatsen bevinden: Haghpat en Sanahin, Noraduz, Khor Virap.

Zicht op de Ararat

Kerkhof Noraduz

Ik was in CENTRAAL INDIA, in de deelstaten Uttar Pradesh en Madhya Pradesh. De Taj Mahal blijft ongelooflijk mooi, ook een tweede keer. Het leven op de Ganges en Varanasi met de lijkverbrandingen intrigeerden mateloos. Ook de tempels van Khajuraho, het fort van Gwalior, Sanchi en Sarnath behoren tot de hoogtepunten van deze reis.

Taj Mahal, Agra

Aan de Ganges 

Khajuraho

Gwalior

ROEMENIË werd n.a.v. een huwelijk in Bacau, een paar honderd km van Boekarest, een onverwacht interessante kennismaking.

 

In ZW-CHINA ging het richting Sichuan voor de schattige pandabeertje in Chengdu. Op zoek gaan naar de vele etnische minderheden in de provincies Yunnan, Guizhou en Guangxi was ook een hele belevenis. De prachtige natuur, de vele diverse minderhedendie er wonen, ver weg van de ‘bewoonde wereld, het maakte indruk. 

In JORDANIË zag ik de woestijnkastelen en uiteraard ook Petra, Wadi Rum, Aqaba en nog zoveel meer wat dit gastvrije land te bieden heeft.

Petra

Mijn bezoek aan INDONESIË (Bali, Java, Sulawesi) was onvergetelijk en gevarieerd. De begrafenisrituelen van de Toraja’s zullen me altijd bijblijven en Borobodur en Prambanan overstegen mijn verwachtingen. De combinatie van natuur, cultuur, kleurrijke mensen en rituelen was adembenemend.

Borobodur

En toen kwam MONGOLIË, ongelooflijk mooi qua natuur, heel avontuurlijk qua beleving en zo puur. Het Nadaamfestival was boeiend en aangenaam en het logeren in de gerkampen werd een hele ervaring.

Nadaamfestival Mongolië 2019

Logeren in Mongoolse gerkampen

Zaisan Memorial

Oboo (of ovoo), gebedsstenen van het sjamanisme

Tsagaan Savurga ‘witte stoepa’

Ik neem altijd massa’s foto’s als ik op reis ben, om zoveel mogelijk vast te leggen.  Ik noteer ook alles wat ik hoor en hoe ik de ervaringen beleef. De combinatie van de foto’s en mijn reisverslag maken dat ik de sfeer van het land terug beter kan oproepen.

Nog niet alle reisverslagen zijn volledig uitgetypt maar mogelijk geeft het sabbatjaar dat ik neem me daarvoor wat meer tijd. Tegelijk ben ik dan ook een beetje ‘op reis’…

Iets geleerd van al dat reizen?

Naast al wat ik al heb opgesomd aan herinneringen, vooral ook dit: het leren relativeren (niet alles verloopt zoals je wenst, de confrontatie met armoede,...) en dankbaar zijn (voor al wat je kan beleven maar ook voor al wat je hebt, b.v. de douche met dagelijks warm water en een volle waterstraal). Sommige dingen zijn niet zo evident als je altijd dacht.

Tijdens de Zijderoute viel me op hoe gemakkelijk ideeën, godsdiensten,… kunnen worden uitgewisseld, vermengd. ‘Op zoek zijn’ is van alle tijden maar ‘open staan’ voor andere ideeën is niet altijd evident (geweest).

Wat nog op het verlanglijstje staat?

 

IRAN stond op het programma in 2020, maar dat werd door corona een no go. Maar ik heb nog hele bucketlist. Sowieso ligt mijn hart in AZIË en ik hoop niet alleen nog een aantal deelstaten in INDIA en een groter stukje CHINA te kunnen zien, maar ook JAPAN, MALEISIË, PAKISTAN.

het MIDDEN-OOSTEN, RUSLAND, ZUID-AMERIKA , de OOST- en WESTKUST van AMERIKA én CANADA staan ook nog op de lijst.

SOEDAN, MALI, SYRIË, JEMEN en LIBIË had ik graag bezocht, maar die landen heb ik spijtig genoeg al moeten schrappen.

Voor AUSTRALIË en NIEUW-ZEELAND heb ik veel tijd nodig dus die landen moeten sowieso wachten tot ik met pensioen ben.

 

Door al dat reizen ben ik het ook leerrijk gaan vinden om te zien wat er in Europa gebeurde tijdens belangrijke periodes in andere werelddelen, hoe onze kunst er bijvoorbeeld uitzag tijdens de Han-, Ming-en Tang-dynastie in China. Met de jaren vallen er meer puzzelstukjes in elkaar, heb ik meer inzicht in de geschiedenis. Als ik de landen opnieuw op me zou laten afkomen, zou ik het helemaal anders beleven, hen op een andere manier zien. Ik zou dus graag alles nog eens overdoen.

 

Met die lange bucketlist hoop ik zeker 90 jaar te worden en tot dan te kunnen reizen😃

 

Welke herinneringen blijven het meest bij?  Teveel om op te noemen!

  

Welke reis liet het meest indruk na? Allemaal lieten ze een indruk na.

 

 

Ria De Kerf

januari 2021

Vertel anderen over ons. Deel deze pagina met uw netwerk.