HOME > AANBEVOLEN > ACTUALITEIT > Brieven uit Amerika > Over racisme 

Brieven uit Amerika

Carol, familie van Lutgarde, bericht ons regelmatig over het reilen en zeilen, ginds aan de andere kant van de oceaan. Ze woont er met haar gezin, al 14 jaar ondertussen, in Boston, Massachusetts. 

Boston, de wieg van de Amerikaanse onafhankelijkheid

KLIK OP DE FOTO'S OM DE BRIEVEN TE OPENEN

gepost 01/05/2021

Over racisme

20 april 2021 - De politieagent die zijn knie gedurende meer dan 9 minuten op George Floyd’s nek geduwd heeft, is veroordeeld voor moord.  Verschillende groepen hier in ons dorp stonden klaar om te protesteren op de hoek van de straat mocht het verdict omgekeerd geweest zijn, gelukkig was dat niet nodig.   Amanda Gorman, die op Biden’s inauguratie haar prachtige gedicht voorlas, schreef  “Het feit dat iedereen wist wat het verdict moest zijn, maar niemand er zeker van was dat het dat wel zou zijn, spreekt boekdelen.  Het toont dat we nog heel veel werk hebben.”  Inderdaad…

Op 10 jaar tijd is de bevolking hier geëvolueerd van 80% blank naar 66% blank en dit jaar zijn de blanke kleuters voor het eerst in de minderheid.   25% van de bevolking is geboren in het buitenland.   Op dit moment komt 26% van de bevolking oorspronkelijk uit Azië, 4% uit Zuid-Amerika, 1.5% is zwart (Afro-Amerikaans of Afrikaans immigrant).  Oorspronkelijk ervaarde ik  hoe open iedereen is voor de diversiteit, hoe iedereen welkom is en alle culturen aanvaard en geapprecieerd worden - daarover meer in een volgend artikel.  Maar door mijn vrijwilligerswerk, en door recente gebeurtenissen in het dorp heb ik geleerd dat zelfs ook hier veel racisme is.  

Onze kleine zwarte bevolking wordt regelmatig (en recent vaker) verbaal aangevallen - zowel via zoom als op straat, in de winkel of op sociale media.  Soms tot op het punt dat ze zich niet meer veilig voelen.   Ze ondervinden ook vaak onbewuste of bewuste vooroordelen - die doen evenveel pijn als het vaak voorvalt.  En dan is er ook veel systematisch racisme in de wet en het systeem - meer daarover hieronder.  

Ik ken verschillende zwarte mensen uit onze gemeente - zowel Afro-Amerikanen (die hier al generaties wonen, meestal verre afstammelingen van slaven), als mensen die in Afrika geboren zijn.   Het zijn allemaal fantastische mensen, zeer geëngageerd, die het beste voorhebben voor hun familie en voor de hele gemeenschap.  Ze zijn advocaat, leerkracht, wetenschapper, IT specialist, TV producer, manager.   Het doet pijn hun verhalen te horen. Hoe ze, zelfs bij ons in het dorp,  soms in de winkel getoond worden waar de goedkopere schoenen of kleren staan. Of door de politie tegengehouden worden voor controle, gewoon omdat ze met een duurdere auto rijden. Of extra vaak hun rijbewijs moeten tonen. Of horen dat er geen plaats is in het kinderdagverblijf terwijl een blanke vriendin later gaat en wel plaats heeft. Of niet dezelfde service krijgen van de makelaar om hier een huis te kopen… 

Ook mensen van India met een iets donkerder huidskleur horen soms “Ga terug naar je land”, ook al zijn ze hier geboren. Of krijgen geen goedendag, of zien dat de stoel naast hen vrij blijft terwijl de zaal of trein bijna vol is.  

In het algemeen is haat tegen Aziaten sterk gestegen, door corona,  maar ook door het algemene klimaat, gedeeltelijk door president Trump.   Zeker ook na de verkiezing van de eerste zwarte president, Barack Obama,  hadden veel blanke mensen schrik, vooroordelen, racistische gedachten.  Trump heeft het mogelijk gemaakt die dingen ook luidop te zeggen, sociale media heeft iedereen verder opgejut, en onze vrienden en dorpsgenoten zijn de dupe, zelfs hier in Massachusetts...

Maar niet alles is met Trump begonnen, het was al lang aan het sudderen...  Een beetje geschiedenis.

De eerste Europeanen die in Amerika bleven, brachten al slaven mee.  Ik heb net gelezen dat zelfs Nederland nooit de gouden eeuw in de kunst had kunnen bereiken zonder hun lucratieve slavenhandel, dat wist ik niet...  Tussen 1525 en 1865 zijn 12.5 miljoen mensen gekidnapt, tegen hun wil,  uit Afrika en overgebracht naar Noord- en Zuid-Amerika (maar 10.7 miljoen hebben het overleefd) waar ze vaak in slechte omstandigheden hard moesten werken zonder loon, zonder recht op onderwijs, zonder waardigheid.  Tussen 1774 en 1804 werd slavernij afgeschaft in de noordelijke staten van de V.S. maar de slavernij was te belangrijk voor de economie (plantages) in het zuiden.

Door de burgeroorlog van 1861-1865 tussen noord en zuid is door Abraham Lincoln (een republikein) in 1865 de slavernij per wet afgeschaft voor de hele VS en kregen de zwarte mannen ook op papier stemrecht in 1870 (vrouwen in het algemeen pas in 1920), maar in de praktijk konden zwarte mannen en vrouwen pas echt stemmen vanaf 1965.   

Lokale wetten bepaalden (vooral in het zuiden maar ook in het noorden) waar en hoe zwarte mensen konden werken en hoeveel ze mochten verdienen, waar ze mochten leven, reizen, studeren. In die tijd waren de republikeinen tegen slavernij en stemden de plantagehouders voor de democraten.  De democraten hebben er alles aan gedaan om het moeilijk te maken voor de zwarte bevolking om te kunnen stemmen en invloed te hebben op de politiek.  Het was bijna onmogelijk voor zwarten en arme blanken in het zuiden om zich te registreren om te stemmen (bvb door een leestest verplicht te maken).  Er was totale segregatie, met aparte scholen voor zwarten, aparte speeltuinen en parken, aparte ziekenhuizen, aparte banken, aparte wijken en theaters, aparte compartimenten op bussen en treinen enz.  En natuurlijk hadden de zwarte scholen, banken en ziekenhuizen veel te weinig fondsen.  Bovendien ontstond de KKK (Ku Klux Klan) die terreur zaaide voor de zwarte bevolking.   Na de Eerste Wereldoorlog was er zelfs een record aan lynchings (ophanging) van zwarte mensen.

Rosa Parks na haar arrestatie in 1956 (Wikipedia)

Martin Luther King © Getty Images

Na de Tweede Wereldoorlog draaiden de rollen om, waren de democraten voor de afschaffing van segregatie en kwamen er geleidelijk aan wetten om racisme te bestrijden

  • 1948 afschaffing segregatie in het leger
  • 1954 het hooggerechtshof beslist dat scholen niet mochten gesegregeerd zijn
  • 1956 dankzij de boycot van Rosa Parks op de bus beslist hetzelfde hooggerechtshof dat er geen aparte secties mochten zijn voor blanken en zwarten op openbaar vervoer.
  • 1968 bracht de “fair housing act” - wettelijke afschaffing van racisme bij het verhuren en verkopen van huizen. 

Maar het duurde tot de “civil rights movement” met Martin Luther King en anderen tot er echt verandering kwam:  

  • 1964 kwam de “civil rights act” die discriminatie verbiedt.

 

Veel grootouders van de huidige afro-amerikaanse jongeren hebben dus nog in de zwarte sectie van de bus gezeten, mochten alleen op de zwarte speeltuin spelen, hebben nooit een huis kunnen kopen of een vermogen kunnen opbouwen omdat het zoveel moeilijker  was voor zwarten om een lening te krijgen. Ze hadden weinig kansen om aan een goede school te studeren. Er was overal officieel, zo geregeld door de politici, discriminatie.

Tot op vandaag is het moeilijker voor de zwarte bevolking om een lening te krijgen, is er nog steeds grote segregatie op scholen en hebben scholen in zwarte buurten veel minder fondsen (zie mijn vorige brief over het onderwijssysteem). Ook nu zijn er nog vele traditioneel zwarte universiteiten en zijn er weinig gekleurde mensen op de gerenommeerde universiteiten. Ook nu verwachten leerkrachten vaak minder van zwarte studenten dan van blanke of aziatische studenten. 

In Boston is op dit moment het gemiddelde vermogen van de blanke bevolking 265.000$, dat van de zwarte bevolking 700$. 

Ook door corona is alweer de zwarte en Latino bevolking zwaar getroffen: het dodental door covid onder de zwarte en bruine bevolking in Massachusetts ligt bijna 5 keer hoger dan bij de blanke bevolking.   Velen werken in de horeca of Uber/Lyft of openbaar vervoer of poetsen kantoorgebouwen en die jobs zijn nog lang niet allemaal terug. 

En het ergst van alles: heel veel scholen (van kleuters tot humaniora) in de steden en in de gekleurde buurten, ook in Massachusetts, bleven dicht van maart vorig jaar tot de vakantie. Van september tot nu werd er alleen online les gegeven, terwijl in onze school in diezelfde periode iedereen 2 dagen per week les had op school  en alle studenten een computer kregen van school (nota: Kleuters/lagere scholen zijn terug 5 dagen per week open in heel Massachusetts sinds begin april, humaniora opent in mei)…  Dat maakt een gigantisch verschil, het zal jaren duren voor deze achterstand weer weggewerkt wordt. 

En dan heb je de ongelooflijk oneerlijke wetten, bedoeld om de eigen partij aan de macht te houden door stemmen te bemoeilijken voor de gekleurde bevolking. 

Zoals gezegd hebben de democraten tussen de burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog veel wetten gestemd zodat kleurlingen zich niet konden registreren om te stemmen.   In 1965 is de “voting rights act” gestemd, die discriminatie rond stemmen verbood.  Sinds dan kan de zwarte bevolking eindelijk in grotere getale stemmen en ze kiezen massaal voor de democraten. 

Nu zijn het de republikeinen, tot op vandaag, die lokale en staatswetten (gedetailleerde kieswetten zijn per staat of zelfs lokaal) aanpassen om het zo moeilijk mogelijk te maken voor groepen democratische kiezers om te stemmen.   Zo hebben ze vaak in gemeenten of stadsdelen met een grote gekleurde bevolking het aantal plaatsen waar je kan stemmen serieus verminderd,  zodat die mensen soms wel 6 tot 10 uur in de rij moeten staan om te kunnen stemmen (en stemmen gebeurt hier altijd op een dinsdag, geen verlofdag!), terwijl het maar een uur of minder duurt in blanke buurten. 

Ook hadden in vele staten tot voor kort mensen die ooit in de gevangenis zaten geen stemrecht voor de rest van hun leven, en nu die wetten terug afgeschaft zijn, wordt er toch nog veel verwarring rond gezaaid om te vermijden dat te veel zwarte mensen zouden stemmen.  Of ze veranderden de wet dat mensen die enkel een postbusadres hebben zich niet meer kunnen inschrijven om te stemmen - zogezegd om fraude tegen te gaan-, maar deze wetten kwamen er vooral in gebieden met veel Native Americans (indianen) omdat die meestal democratisch stemmen en de post geeft alleen postbusadressen in reservaten.    

En omdat ex-president Trump blijft klagen dat de laatste verkiezing oneerlijk was, en dus heel veel republikeinse kiezers dat nog steeds geloven, zijn heel veel republikeinse staten op dit moment kieswetten aan het aanpassen zodat je enkel onder heel strikte voorwaarden per post mag stemmen (veel meer democraten stemden per post dan republikeinen). Ze passen ook weer de regels aan om je te registreren om te stemmen of geven de staat meer vrijheid om mensen van de registratielijst af te gooien.  

Zeker tijdens de eerste verkiezing van Trump werden op sociale media, die veel gebruikt worden door de zwarte bevolking, veel posts geplaatst met foutieve informatie, bvb dat de stemming voor een bepaalde doelgroep of in een bepaalde (zwarte) buurt vroeger stopte of de dag ervoor plaatsvond door slecht weer of verplaatst was of nieuwe voorwaarden had, waardoor veel mensen dachten dat ze niet meer konden stemmen.  Wie Netflix heeft moet zeker eens kijken naar “The Great Hack”.

Een ander voorbeeld van blijvende discriminatie is het gevangeniswezen.   Toen slavernij afgeschaft werd, was er 1 voorwaarde waaronder arbeid mocht gedaan worden zonder compensatie: in de gevangenis.  In de daaropvolgende jaren zijn vele wetten aangepast zodat de zwarte bevolking gemakkelijker kon betrapt worden op soms belachelijke wetten, waardoor ze naar de gevangenis moesten.  

Recenter, met de War on Drugs moesten heel veel, vooral zwarte mensen naar de gevangenis.  Ik hoorde dat het gevangeniswezen in de VS geprivatiseerd is en er baat bij had om meer gevangenissen te kunnen bouwen.  Ze hebben een zeer grote lobby en dat zou mee beïnvloed hebben dat mensen, zelfs bij eenmalig bezit van maar een kleine hoeveelheid drugs, voor heel lang naar de gevangenis moesten.   Het heeft er mee voor gezorgd dat heel veel alleenstaande zwarte moeders hun kinderen onder heel moeilijke omstandigheden hebben moeten opvoeden, en dat heel veel families bang waren dat hun kinderen door slechte vrienden eens wat drugs zouden proberen en dan voor vele jaren in de gevangenis zouden belanden.   

En tenslotte, terug naar de politie interventies…  Zo veel zwarte mensen, jong en oud,  worden elke week doodgeschoten door de politie terwijl het niet hoefde.  En bijna nooit wordt de politie veroordeeld, er zijn zeer sterke wetten die wettige zelfverdediging van de politie ruim interpreteren.   Ik hoorde net dat hier in de VS enkel scherpschutters getraind worden om in de arm of het been te schieten.   Gewone politiemensen worden enkel getraind om bij gevaar te schieten op het centrum van het lichaam, wat natuurlijk gemakkelijker is om raak te schieten en zo zichzelf als politieagent te beschermen, maar wat veel sneller tot de dood leidt. 

Natuurlijk zijn hier ook zo veel meer mensen met een wapen, ik zou ongelooflijk veel schrik hebben als politieagent.  Maar vaak hoor je dat er geschoten werd in de rug, of dat er wel 15 of 30 keer geschoten werd. Of dat zonder enige poging tot de-escalatie iemand geboeid of in een wurggreep wordt gehouden. Of dat een kind doodgeschoten werd omdat het een speelgoedgeweer vasthad.  

Elke ouder van gekleurde kinderen, arm of rijk,  in de stad of het platteland, heeft hier “het gesprek” wanneer het kind 10 of 12 is : “Als je met de politie in contact komt, altijd je handen onmiddellijk in de lucht steken.  Als ze je vragen om je rijbewijs te tonen - niet in je zak of op de zetel naar je portefeuille zoeken, maar je handen omhoog houden en zeggen aan de politie waar je rijbewijs ligt.  Anders kan je doodgeschoten worden omdat ze denken dat je een wapen neemt”.  

Ouders van blanke kinderen moeten dit niet doen, op ons zullen ze niet schieten als we onze portefeuille willen nemen…

Zal George Floyd’s rechtspraak hier verandering in brengen?  Ik hoop het.  Heel veel mensen hebben een “Black Lives Matter” bordje in hun tuin sinds George Floyd gestorven is.   Ik hoor dat verschillende,  heel invloedrijke politievakbonden de interventie van deze politieagent veroordeeld hebben. Dit gebeurt niet vaak. 

Er zijn al veel staten, steden en gemeenten die de wetten aangepast hebben waarin bepaald wordt welk geweld de politie mag gebruiken en wanneer.   Onderzoeken zijn gepland om na te gaan of er voldoende gewerkt wordt aan de-escalatie.  Heel veel politiecorpsen dragen nu bodycams, de bevolking filmt interventies veel vaker.  De Biden administratie wil ook werken aan gerechtigheid voor alle huidskleuren.

Ik voel bij onze zwarte vrienden, na zoveel onrecht de laatste jaren en persoonlijke aanvallen (verbaal, sociale media..),  hoe de moed weer wegzakt bij elk racistisch optreden, bij elke zwarte persoon die onterecht gedood wordt door de politie, bij elke aanslag op een bepaalde doelgroep, bij elke oneerlijke wetswijziging. 

Het geeft telkens weer een mentale klap voor alle mensen die de dupe zijn van racisme. 

Laat ons hopen dat verandering echt in de lucht hangt… 

Eindelijk, na meer dan 400 jaar...

 
Carol.

Vertel anderen over ons. Deel deze webpagina met uw netwerk.