HOME > AANBEVOLEN > ACTUALITEIT > Brieven uit Amerika

Brieven uit Amerika

Carol, familie van Lutgarde, bericht ons regelmatig over het reilen en zeilen, ginds aan de andere kant van de oceaan. Ze woont er met haar gezin, al 14 jaar ondertussen, in Boston, Massachusetts. 

Boston, de wieg van de Amerikaanse onafhankelijkheid

29/12/2021

Over witte haaien en walvissen, zwarte beren, coyotes en ... muggen

Ik lees dat een wolf zijn weg gevonden heeft naar de haven van Antwerpen, het Belgische nieuws bericht regelmatig over de wolven in Limburg en de Kempen.  Hier in Massachusetts hebben we ook veel wilde dieren, de ene al wat gevaarlijker dan de andere. 

We wonen hier intussen al 15 jaar in Massachusetts, op 40 km van Boston, en hebben vele van die dieren al eens gezien. Je leert snel hoe ermee om te gaan.  Af en toe zijn er wat problemen en ongerustheden, maar over het algemeen is er vooral ontzag voor de pracht van de dieren…  Van witte haaien en walvissen, over zwarte beren, coyotes (wilde honden) en het dodelijkst van al - muggen.

© Door Rebecca Richardson (Red~Star) - Flickr, CC BY 2.0,

https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=11383290

Eerst over de coyote, die heel erg lijkt op een wolf.  Een coyote is een wilde hond, specifiek van Noord-Amerika. Ik vind dat hij een beetje op een duitse scheper lijkt (ook qua grootte), hij is dus een beetje kleiner dan de wolf.  De coyotes  komen van het westen van de VS en zijn in Massachusetts terecht gekomen rond 1950 nadat de wolf en de puma volledig uitgeroeid waren. DNA analyse van de huidige coyotes toont aan dat ze 60% coyote zijn, 30% wolf, en 10% hond, door kruisingen in het wild.  

Intussen zijn er al 11.500 coyotes in Massachusetts alleen. Ze hebben zich aangepast om zich zowel in de bossen, op de velden als in de voorsteden goed thuis te voelen. Ze jagen in kleine groep, en eten vooral jonge herten, konijnen, eekhoorns, vogels, amfibieën, kippen en afval én ze staan er ook om bekend poezen en kleine honden aan te vallen. 

Hier heb je niet veel koeien, schapen of paarden, dus ik weet niet of ze die zouden aanvallen maar die dieren staan ‘s nachts vermoed ik veelal op stal en ik vermoed dat de afsluitingen wel coyote proof zullen zijn. Iedereen weet wel dat je een fort moet bouwen als je kippen wil houden, dat je hier geen buitenpoezen kan hebben, of dat je een kleine hond niet in het donker buiten kan laten als je ze wil terugzien. 

Onze hond is middelgroot en is al 2 keer gebeten toen we hem in het donker buiten lieten in de tuin. Wij hebben dus ons lesje geleerd en laten hem nu altijd aan de leiband buiten als het donker is. Wat best wel akelig kan zijn, als je af en toe 2 ogen ziet terugkijken als je met de flitslamp tussen de bomen schijnt. Die kunnen van een coyote zijn, maar ook van een vos (red fox), een hert (white tailed deer), een stinkdier (skunk),  een wasbeer (raccoon), opposum, fishercat of iets marterachtig. Die zitten hier allemaal in de bossen. 

Coyotes zijn meestal mensenschuw, maar je hoort wel verhalen van sommigen die echt veel lawaai moesten maken en zelfs met takken of stenen gooien naast de coyotes om te vermijden dat die hen zouden volgen. Vorig jaar zijn er zelfs 2 peuters aangevallen door een en dezelfde coyote in de eigen tuin, in de voorstad van Boston, iets wat ik had nooit eerder had gehoord - een teken dat alvast die coyote te gewoon was geraakt aan mensen.    

Sinds 1998 zijn er 24 incidenten geweest met verwondingen in Massachusetts door coyotes, wat gigantisch veel minder is dan het aantal incidenten met honden.  Wijzelf wonen in de bossen en hebben al een paar keer een coyote gezien op klaarlichte dag in de tuin. We horen ze soms ‘s nachts ook in groep communiceren - een heel speciaal lawaai, google maar eens “coyote sounds”.

De zwarte beer is een ander prachtig maar soms angstaanjagend dier, alhoewel er weinig echte incidenten zijn, niettegenstaande het feit dat er intussen al 4.500 zwarte beren zijn in Massachusetts (dat een klein beetje groter is dan België) en ze alsmaar meer naar het oosten trekken, richting Boston. 

Vroeger zaten ze vooral in de bergen en bossen in het westen van Massachusetts (de “Ardennen” van Massachusetts), maar sinds vele jaren zijn er ook een paar zwarte beren in de bossen op een 10 tal km ten westen van ons. Meer en meer zie je ook foto’s op sociale media van mensen in onze buurt die een beer gezien hebben op een wandeling in het bos of op de camerabeelden van ‘s nachts in hun tuin. Dat was een paar weken geleden zelfs het geval op minder dan een km van bij ons. 

Een aantal jaar geleden was er zelfs een moeder beer met kleintje op de parking van de school  in ons dorp met meer dan 4.000 leerlingen. Toen moest iedereen binnenblijven tot de politie de beren terug in het bos gejaagd had. 

Ik heb nog maar 1 keer een zwarte beer gezien toen we op vakantie waren in New Hampshire. Die beer was uit schrik voor de toegestroomde mensen (dom van ons allemaal) hoog in een boom gekropen.  

Meestal zijn de beren schuw en als je er toch een tegenkomt moet je lawaai maken en zachtjes achteruit wegstappen - zeker niet weglopen. En voor de rest moet je vuilnisbakken binnenhouden (anders gooien ze ze omver op zoek naar eten) en vogels niet voederen als er beren in de buurt kunnen zijn (in de winter kan het wel want dan doen beren hun winterslaap). Ze plooien de ijzeren staaf waaraan het vogeleten hangt gewoon in 2 om aan de nootjes te geraken - altijd een duidelijk teken van ongevraagd berenbezoek. 

Maar al bij al hoor je hier eigenlijk nooit over problemen met zwarte beren zolang mensen hen gerust laten en hen niet voederen.

© Mike Bender/U.S. Fish and Wildlife Service - This image originates from the National Digital Library of the United States Fish and Wildlife Serviceat  https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=14787

Witte haaien vormen wel een groot probleem in Massachusetts.  Haaien zijn hier al eeuwen in onze wateren.  Vroeger zat de grote witte haai in de zomer vooral aan Chatham op Cape Cod - een prachtig stuk schiereiland in Massachusetts, tussen Boston en New York. In de winter migreren ze naar warmere zeeën of zelfs over de Atlantische Oceaan. De haaien bleven meestal rond de onbewoonde Monomoy eilanden en vielen de mensen niet lastig.

In de 20e eeuw was er maar 1 geval, in 1936, waarbij een haai een man beet.  De film “Jaws” van de jaren 70 is hier opgenomen op Martha’s Vinyard, een ander prachtig eiland voor Cape Cod, ook al was er toen geen sprake van een gevaar van haaien voor de stranden. 

Sinds 2012 is dit evenwel snel veranderd. Toen werd terug een mens op Cape Cod aangevallen door een grote witte haai, en sedertdien gebeurt het elk jaar meer en meer, over de hele noordoostkust van Amerika.   

De “Jaws” taferelen waarbij iemand “Shark” roept, met grote paniek op het strand tot gevolg, zijn sinds een paar jaar heel normaal geworden. Op elk strand van Cape Cod waarschuwen borden voor haaien, zijn de redders speciaal getraind op eerste hulp bij haaienbeten en verschillende keren per jaar moet het strand en de zee vrijgemaakt worden omdat er een haai gespot is. 

© Wikipedia.org. Grote witte haai, gespot in 2006, 3.3 tot 3.6 meter lang, leeftijd onbekend 

Grote witte haaien worden geassocieerd met Australië, maar van de 64 haaienaanvallen wereldwijd in 2019, waren er 41 in de VS. De reden is eenvoudig: in 1972 waren er bijna geen grijze zeehonden meer voor onze kusten, dé favoriete haaienmaaltijd.  Nu zijn er al meer dan 50,000 voor de Noordoostelijke kusten van Amerika, dankzij de “Marine Mammal Protection Act” wet van 1972, waardoor de grijze zeehonden beschermd worden.

Toen we 10 jaar geleden naar Cape Cod gingen, zagen we enkel in Chatham zeehonden op het strand of in de zee.  Nu zijn ze overal, op elke kuststrook, én toch blijven ze beschermd.   Met de zeehonden komen ook meer haaien.  De kans op een haaienbeet blijft klein - een haai lust geen mensen, het is meestal maar wanneer ze denken dat een mens een zeehond is (bvb al peddelend op een surfboard) dat ze bijten. 

De talloze haaien die er nu evenwel zijn (118 gemarkeerde grote witte haaien in 2020 t.o.v. 11 in 2013 voor Cape Cod alleen), met de enkele beten per jaar, zorgen voor een cultureel trauma voor de miljoenen mensen, vooral van New York en New England, die al decennia lang in de zomer afzakken naar Cape Cod, voor de rust en de prachtige natuur.  De mens moet zich aanpassen: nooit alleen gaan surfen of zwemmen, in bewaakte zones blijven, niet te diep in het water gaan, en altijd ogen en oren openhouden om zo snel mogelijk uit het water te kunnen sprinten…  Rustig zwemmen, dieper in de koude zee, of op het gemak golfsurfen op de grote golven van de oceaankant van de zee, puur gefocust op de sport, zit er dus niet meer in.

Maar de haaien doen wel veel goeds doen voor de ecologie van de oceaan en binnen onbepaalde tijd zal de natuur de zeehondenpopulatie wel terug onder controle brengen.

Stellwagen Bank

Kaart door  NOAA, National Marine Sanctuaries - Public Domain

Boston Whale watching

© viator.com

Met de walvissen, en vooral de noordkaper, is het veel slechter gesteld.   Massachusetts is een paradijs voor de walvissen in de zomer.  Na het broeden in de winter op de Caraïben (waar vrouwtjes niet eten) komen bultrug walvissen (Humpback whale) met hun nieuwe kroost naar de Stellwagen Bank, voor de kust van Boston, om hun magen te vullen met de overvloed van kril dat hier te vinden is.  De Stellwagen Bank is maar 30 tot 40 meter diep, terwijl het water errond 100 tot 200 meter diep is.  Dus alle vissen en kril moeten door de “trechter” van de bank wat zorgt voor een ongewoon hoge concentratie voedsel voor de walvissen.  Als je hier op walvissentoer gaat tussen mei en oktober, garanderen ze dat je walvissen zal zien of je krijgt een gratis ticket om terug te komen, zo zeker zijn ze. 

Massachusetts was het centrum van de walvisjacht in de voorbije eeuwen (en ze deden het over de hele wereld), er zijn verschillende musea aan gewijd. Gelukkig is dat al lang verboden.

De bultrug walvissen (Humpback whale) zijn er terug in overvloed, maar van de noordkapers (North Atlantic Rightwhale) zijn er maar 336 meer in leven, vooral tussen Canada en net ten zuiden van ons.  Enkel de toekomstige moeders lijken naar het zuiden te zwemmen om te bevallen, de rest van de groep lijkt hier in de buurt te blijven.   

noordkaper

In de laatste jaren zijn er 43  walvissen gestorven aan onze noordoostkust en Canada door aanvaring met een boot of omdat ze verstrengeld geraken in de vislijnen.  Zowel voor onze kust als voor de Canadese kusten  zijn er heel veel kreeftenkooien op de grond van de zee die met een touw leiden naar een gekleurde boei (elke visser heeft zijn eigen kleurencombinatie) zodat de vissers weten welke kooi van wie is. De walvis heeft de neiging zich horizontaal rond zijn as rond te draaien als er gevaar is, waardoor ze de touwen rond zichzelf wikkelen en ze vaak touwen (en soms ook de kreeftenkooien) meesleuren (zie ook dit artikel).  De overheid heeft de zones waar niet gevist mag worden of geen kreeftenkooien mogen uitgezet worden tijdens het walvisseizoen uitgebreid, wat dan weer een groot probleem is voor de kreeftenvissers, die het al moeilijk hebben omdat het water alsmaar warmer wordt door de klimaatverandering en de kreeften daardoor meer en meer naar het noorden trekken.

Deze kaart toont waar noordkapers gehoord (rood) of gezien (groen) werden tussen 1 januari en 4 april 2021

 https://www.fisheries.noaa.gov/feature-story/north-atlantic-right-whales-move-northeast

En last but not least… de muggen.  Zoals ik al eerder schreef in een van de voorgaande artikels hebben we hier heel veel moerasgebieden (in Europa zijn die over de vele eeuwen veelal drooggepompt), wat goed is tegen overstromingen maar wat ook veel muggen met zich meebrengt. 

In Massachusetts hebben we elk jaar een tiental gevallen van het West Nijl Virus, een virus dat overgebracht wordt door muggen, meestal niet te erg maar voor oudere zwakkere bewoners kan het wel serieuze consequenties hebben. 

Onze muggen kunnen ook EEE (Eastern equine encephalitis virus) overdragen.   EEE situeert zich doorgaans vooral in 1 natuurgebied ten zuiden van Boston, maar een paar jaar geleden waren er verschillende doden, meer verspreid over het hele oosten van Massachusetts waardoor ook bij ons alle sportactiviteiten buiten na valavond verboden werden voor een paar weken, en alle bossen en parken gesloten werden vanaf valavond. 

Dus uiteindelijk is, zoals in de rest van de wereld, de mug misschien wel het meest gevaarlijke dier in Massachusetts!

statistieken Florida juni - 26 dec 2021

statistieken Massachusetts juni - 26 dec 2021

statistieken België juni - 26 dec 2021

Nog kort iets over de COVID toestand hier in Massachusetts: zoals eerder vermeld waren we tijdens de zomer bijna COVID vrij, maar zoals gewoonlijk met 3 tot 4 weken vertraging hebben we hier vooral sinds midden november ook een stijging van het aantal covidgevallen door de deltavariant.  Begin december is dan op 1 week tijd het aantal omikrongevallen gestegen van 12% naar 73% en vorige week is op 1 week tijd het aantal covidgevallen in onze gemeente verviervoudigd. 

De regels in Massachusetts zijn nog niet veranderd sinds eind mei - de regering houdt zich hier niet bezig met hoeveel je aan tafel mag zitten of hoeveel hobby’s je mag uitoefenen.  Onze gemeente heeft wel een mondmaskerplicht aangekondigd voor overal, ook binnen.  Er zijn geen speciale regels of limieten voor bedrijven of voor evenementen, elke business bepaalt zelf wat de beste maatregelen zijn voor het eigen personeel en voor de klanten. 

De organisatoren van veel evenementen vragen naar de covidkaart (hier is geen covid safe ticket, geen app, alleen een dik papieren kaartje waarop onze vaccinatiedata staan). Sommige winkels vragen een mondmasker, in de meeste gevallen verplicht voor ongevaccineerden en optioneel voor gevaccineerden.  Vele evenementen worden nu afgezegd omdat teveel mensen op het podium of erachter in isolatie of quarantaine zitten, sommige zaken gaan dicht om dezelfde reden, en veel vluchten worden geschrapt.

Elke burger moet hier zelf ook meer nadenken en voor zichzelf uitmaken hoe belangrijk het voor hem/haar is om andere mensen te zien of naar een evenement te gaan. Je moet het afwegen t.o.v. de risico’s, en zien hoe het het veiligst kan. 

In onze scholengemeenschap is 100% van het personeel verplicht gevaccineerd, zijn 95% van de leerlingen in de humaniora volledig gevaccineerd, en al 75% van de kinderen van de lagere school én er is een maskerplicht voor alle kinderen vanaf 2 jaar (al sinds het begin van de pandemie).  

Tot vorige maand en sinds het begin van de deltavariant gebruikten 50% tot 70% van de mensen binnen uit vrije wil een mondmasker bvb in winkels, nu is het verplicht. Wij zelf zijn nog maar een paar keer op restaurant gegaan sinds het begin van de pandemie en hebben nu ook het geplande bezoek van vrienden weer uitgesteld of vervangen door een wandeling buiten.  Anderen blijven wel gewoon op restaurant gaan, zonder mondmasker, en blijven naar sportwedstrijden gaan, binnen en buiten. 

Onze ziekenhuizen kampen ook met een gigantisch personeelstekort en onze gouverneur heeft de nationale garde ingeroepen om te helpen in de ziekenhuizen om alles wat niet-medisch is (bvb maaltijden rondbrengen, patiënten brengen naar andere plaatsen) over te nemen. Vorige donderdag moesten ook de scholen sluiten omdat er meer dan 100 gevallen waren en contacttracing niet meer lukte.

Het gaat echt niet de goede richting uit.

Langs de andere kant kijk ik ook met verbazing naar Florida waar ze nooit coronamaatregelen ingevoerd hebben, bijna de helft van de bevolking republikeins is én vaak tegen mondmaskers, de vaccinatiegraad ligt er onder de 62%.  In augustus hadden ze daar een  gigantische delta pandemie en de republikeinse gouverneur, een vriend van Trump, bleef volhouden dat maskers niet belangrijk waren. Hij verbood scholen zelfs om een mondmaskerplicht in te voeren.  Er waren veel besmettingen (maar eigenlijk niet zo heel veel meer dan in België op de piek - zie op de grafiek hierboven). Ziekenhuizen waren serieus overbevolkt, te veel mensen stierven. Maar na 2 tot 3 maanden was het allemaal voorbij en hadden ze minder gevallen dan wij voor een lange tijd.  Omikron is natuurlijk een andere variant die dezelfde mensen opnieuw kan besmetten, dus gaat het ook weer snel naar boven in Florida, wat de grafiek ook toont.

Laat ons hopen dat de ziekenhuisopnames laag blijven, dat omikron geen langetermijneffecten heeft en dat het even snel weggaat als het gekomen is!  Misschien kunnen we het dan wel meer aanzien als een griep. Een mooie wens voor 2022. 

 

Aan iedereen een gezond en gelukkig 2022!

 

Carol

(HER)LEES OOK DE VORIGE BIJDRAGEN, KLIK OP DE FOTO'S OM ZE TE OPENEN

gepost 30/08/2021

Over een natte zomer en een COVID update 

gepost 01/05/2021

Over racisme

gepost 14/03/2021

Over het weer en de seizoenen

gepost 15/02/2121

Over het Amerikaanse onderwijssysteem.

gepost 06/01/2021

Over 6 januari 2020.  Geschiedenis

 WIKIPEDIA / ©© CC BY 2.0    © Tyler Merbler - https://www.flickr.com/photos/37527185@N05/50812356151 

gepost 03/01/2021

Over vrijwilligerswerk

gepost 06/12/2020

Over Covid-19 en de tweede golf 

gepost 27/11/2020

Over Thanksgiving & co 

gepost 20/11/2020

Over de Amerikaanse Presidentsverkiezingen

Vertel anderen over ons. Deel deze webpagina met uw netwerk.