HOME > PROGRAMMA > VOORJAAR 24 > JUNIOR JOURNALIST > Oost west, thuis best?!, Anouk Wuytack 

WINNAAR REEKS 3

OOST WEST, THUIS BEST ?!

Anouk Wuytack

Sint-Maarten Campus Bovenschool - klas 4 NWA

Oost west, thuis best?!

We interviewden Maggie Cole. Zij liet haar familie achter om met De Belgische rederij Red Star Line naar Amerika te gaan om een beter leven op te starten. Ze kwam aan in 1902 en woont ondertussen al zo’n 30 jaar in Amerika. Nu leeft ze gelukkig samen met haar man en kinderen.

Waarom koos je ervoor om naar Amerika te gaan?

In België was het leven verschrikkelijk. Mijn ouders hadden een boerderij waar ik, mijn zussen en broers hard moesten werken. Toen ik 21 was, stierf mijn moeder. Ze heeft veel gewerkt en had niet de beste gezondheid. Na een paar maanden heeft mijn vader de boerderij met de dieren verkocht. We konden het niet meer aan, aangezien mijn oudste broer was gaan samenwonen met zijn vrouw en niet meer terugkwam. Met het overgebleven geld heeft mijn vader een huis kunnen kopen voor hem en mijn jongere broer en zussen. Hij werd aangenomen bij een groot bedrijf en wij probeerden ook aan werk te komen. Dat was niet altijd even gemakkelijk. We waren nog jong en konden niet veel. Toen ik 22 was, besloot ik naar Amerika te gaan. We hadden ondertussen genoeg geld om een ticket te kopen, en ik had niets te verliezen. Mijn broer en zussen wilden niet mee. Ze zeiden dat ze liever in het gekende België bleven dan naar het onbekende Amerika te gaan. En zo vertrok ik, helemaal alleen maakte ik de overstap.

Heb je spijt dat je de oceaan hebt overgestoken?

Neen. In het begin had ik wel heimwee, maar dat ebde weg. Het leven in Antwerpen was niet voor mij bestemd. Ik ben blij dat ik hier een mooie job heb gevonden, en nu rustig kan genieten van mijn pensioen.

Vond je de bootreis eng?

Ja en neen. In het begin was het wel eng. Ik kende niemand en had nog nooit op een boot gezeten. Ik was wel een beetje bang dat ik zeeziek zou worden, maar dat is niet gebeurd. Na een paar dagen was ik het zelfs gewend. Dat was wel nodig, want de reis duurde ongeveer anderhalve week. Uiteindelijk was ik wel blij dat ik op het vasteland stond. Begrijp me niet verkeerd, maar op zich zou ik het niet erg vinden als ik terug op een boot moest zitten voor x aantal dagen.

Heb je goede vriendschappen opgebouwd tijdens de reis?

Ja, op de derde dag dat we op zee waren, heb ik Jacqueline ontmoet. Zij was ook alleen op reis gegaan. We konden het direct goed met elkaar vinden. Toen we aankwamen, zijn we samen aan wal gestapt. We zijn tot op heden nog altijd goede vriendinnen. Ze werd zelfs meter van mijn eerste dochter.

Voldeed Ellis Island aan je verwachtingen?

Het was raar om aan te komen op de plek waar je van droomt vanaf je begint te sparen voor een ticket. Toen we aankwamen werden we eerst nog medisch gecontroleerd, dus we zagen niet alles van Ellis Island. Nadat we waren goedgekeurd gingen ik en Jackie op ontdekking. Amerika was heel anders dan ik het in mijn hoofd had voorgesteld. Je hebt veel grote steden, maar ook wel wat platteland, zoals in België.

Kan je het je familie kwalijk nemen dat ze niet mee zijn gegaan?

Neen, ik snap dat Amerika hen bang maakte. Ik heb zelf ook heel lang getwijfeld of ik  zou gaan. Met alleen een boerderij als werkachtergrond kan je in Amerika niet veel beginnen. De Red Star Line voer ondertussen al tientallen jaren over en weer, dus er waren genoeg boeren aan de overkant van de oceaan. Ik mag van geluk spreken dat ik deze job heb kunnen krijgen.

Heb je je familie nog gezien, nadat je hier bent toegekomen?

Ja. Mijn vader en jongste zus hebben samen gereisd. Ik had hen uitgenodigd voor mijn trouw en geld toegestuurd voor een ticket. Ik ben heel blij dat ze zijn gekomen. Mijn vader vertelde dat mijn andere zus en broer het contact met hem hebben gebroken een paar maanden voordat hij is aangekomen. Daarom zijn ze niet meegekomen. Destijds vond ik dat jammer, maar als ik de reden hoor waarom ze het contact hebben verbroken, maakte het mij niet meer uit. Mijn vader en zus hebben een tijdje bij ons gewoond.

Waarom zijn je vader en zus niet teruggekeerd?

Het is niet zo gemakkelijk om terug te keren met de Red Star Line. Diegenen die terugkeerden waren alleen de mensen die het land niet mochten betreden. Ze hadden wel plaatsen over, maar er was niet echt iemand die nog zin had om voor hen te koken, al zeker niet eersteklas. Daar komt bovenop dat mijn vader al een beetje aan het zoeken was voor een job. Als hij al terug zou keren, zou het met het geld zijn dat hij zelf heeft verdiend. Hij weigerde om op mijn kosten terug te gaan. Uiteindelijk heeft hij een baan gevonden, maar hij vond het zo leuk dat hij is gebleven. Hij kreeg meer en meer grote aanbiedingen en besloot om te blijven. Mijn zus had ondertussen ook werk gevonden bij het bedrijf waar ik werkte nadat ik een goed woordje voor haar had gedaan. Dat was wel het minste wat ik kon doen na die zware tijd die ze had doorgemaakt. Ze kon het nog altijd niet goed plaatsen dat ik getrouwd was en dat mijn andere broer en zus er niet bij waren geweest en niets van hen hadden laten horen.

Ik heb gehoord dat je man ook van Antwerpen is. Hebben jullie elkaar daar nooit gezien?

Jawel. Hoewel hij maar een paar kilometer van ons woonde, heb ik hem maar een paar keer gezien. En dan bedoel ik gewoon voorbij lopen, zelfs niet met elkaar praten. Ik ben een paar keer in zijn geboortedorp geweest voor een job. Toen we elkaar in Amerika zagen, herkende ik hem van ergens. Het was al een paar jaar geleden dat ik hem voor het laatst had gezien, maar toch. Hij herkende me niet, maar liep recht tegen een paal die hij niet zag aankomen, omdat hij naar mij keek. We hebben eens afgesproken en tijdens het eten wist ik terug vanwaar ik zijn gezicht kende. Toen ik dat zei was hij even verbaasd, maar bekende daarna dat hij mij ook herkende.

Doe je nu ook mee aan Thanksgiving?

Ja, ik ben nu van de Amerikaanse nationaliteit, dus ik vind dat dat moet. Tijdens Thanksgiving komen mijn vader, zus, kinderen en Jackie ook naar ons. Eigenlijk wordt het altijd bij ons gevierd. Waarschijnlijk omdat Kerstmis bij mijn vader is en Nieuwjaar bij Jackie. Ze hoort nu echt bij de familie. Anders heeft ze ook niemand om mee te vieren, dus we nemen haar graag in huis.

Maggie, ik wil je ontzettend bedanken voor je tijd. Fijn dat je jouw verhaal met ons wou delen. Ik wens je nog een fijne toekomst toe.

Vertel anderen over ons